YENEMEYECEK MADDELERİ ÇİĞNEME VEYA KEMİRME
Çiğneme
veya kemirme davranışı, yavrunun normal araştırmacı hareketlerinden
biridir; genç köpekler, objeleri çiğneyerek, sertliğini ve lezzetini
anlarlar, Özellikle üç, dört haftalıkken başlayan çiğneme, onlara
oynamak kadar zevk verir. Ayrıca dişler çıkarken diş ellerindeki
kaşıntıyı önler ve çene ile dişlerdeki bağların gelişmesi üzerine
olumlu etkisi vardır. Hayatlarının her döneminde, ağızlarıyla bir
şeyler taşımaları da doğal bir davranıştır. Retriever gibi bazı köpek
ırkları kemirmeye daha yatkındır. Özellikle köpek, enerjisini başka
türlü harcayamıyorsa bu davranış kaçınılmazdır.
Normal
kemirmeyle zararlı kemirmeyi birbirinden ayırmak gerekir. Tabii ki,
kemirme alışkanlık haline gelmemelidir. Köpeğin eski bir deri parçasını
kemirmesine izin verilebilir, fakat yeni alınmış deri bir eldiveni
çiğnemesi hoş değildir. Ancak çoğu yavru, aradaki bu farkı algılayamaz.
Eğer yavrunun, ayakkabıları kemirmesini istemiyorsanız, ayakkabıları
ondan uzak tutmaktan başka çare yoktur. Bu yönde, büyük köpeklere
uygulanan davranış tedavisi yavrular için uygun değildir.
Özellikle
küçükken çiğnemeleri için verilen oyuncaklara benzeyen materyalleri,
büyüdüklerinde de çiğnemek isteyebilirler. Bu nedenle örneğin,
sandalyenin minderlerini kemirmesini istemiyorsanız, yavruyken köpeğe o
materyalden yapılmış oyuncaklar vermeyin. Yavruyu ip, sicim ve benzeri
cisimlerle oynatmayın, çünkü yavru köpek, bu cisimleri, elbiselerde
kullanılan maddelerden ayıramaz ve ileride parçalanmış elbise vs. gibi
görüntülere şahit olursunuz.
Yavrunun
çiğnemesi bir ihtiyaçtır; bu yüzden, yavruya çiğnemesi uygun olan
cisimler bulun ve onları çiğnediğinde onu övün. Eğer belli bir çiğneme
kemiğine ya da oyuncağına ilgi duyuyorsa, ona hemen temin edin. Şayet
yavru bunu reddederse, fıstık ezmesi ile kaplayarak verin. Bunun
yerine, maddenin oyuk bir yerine bir peynir veya sevdiği bir yiyeceğin
parçasını sokabilirsiniz. Ama kauçuk, lastik gibi oyuncakları bu amaçla
vermeyin (maalesef, marketlerde bu tür materyalden yapılmış çeşit çeşit
köpek oyuncakları vardır). Bu sefer, her lastik veya kauçuk materyalden
yapılmış, oyuncak olmayan objeleri de kemirebilirler.
Daha
ileride, çiğneme kemiklerinin arasına daha büyük ve gerçek kemikler de
katabilirsiniz (tavuk kemiği veya tüm hayvanların kaburga kemikleri
hariç). Tabii ki, kemiği kaynatmak gereklidir.
Yavru,
bazı oyuncaklarını attığınızda geri getirmesini öğren-mişse, onu yanlış
bir cismi çiğnerken gördüğünüz anda "hayır" diyebilir ve ilgisini
dağıtmak için bu oyuncaklardan birini atarak getirmesini
isteyebilirsiniz. Bu yeterli olmadıysa çiğneme esnasında içi para dolu
bir kutuyu sallayarak dikkatini çeker ve çiğnediği nesneyi alırız.
Hemen çiğnemesi için uygun olan başka bir nesne verir ve onu okşarız.
Daha
yaşlı köpeklerin çiğnemesi de normaldir, ancak bazen de bunun nedeni
bir hastalık olabilir (köpeğin dişleri ya da diş etleri ağrıyor
olabilir ya da tam tersine böyle bir ağrı varken hiçbir şey
çiğneyemez). Bazı durumlarda ise, çiğneme sıkılma ya da heyecana tepki
olarak yapılır. Köpeğin çevresine, ilgisini çekebilecek şeyler
yerleştirİlmesi, köpeğinize daha fazla egzersiz yaptırma ve ona daha
fazla vakit ayırma, sıkıntıdan kaynaklanan çiğnemeyi engellemede
faydalı olur.
