Anal keseler iki adet olup anüsün her iki
tarafında ve anüsten biraz daha aşağıda yer alır. Akıtıcı bir kanalla
anüsün başlangıç bölümünden dışarıya açılır.
Hastalığın nedeni nedir?
Anal kesenin fizyolojik salgısının çeşitli nedenlerle dışarıya
akıtılamaması, sekresyonun koyu kıvamlı olması, bölgesel kasların
güçsüzlüğü ve bakteriyel enfeksiyonlar bu kesenin yangılanmasına ya da
apseleşmesine neden olabilir.
Hangi ırklarda daha fazla görülür?
Hastalık hemen hemen tüm ırktaki köpeklerde görülebilir. Ancak poodle,
chihuahua gibi küçük ırk köpeklerde hastalığa yatkınlık söz konusudur.
Hastalığın gelişimi nasıldır?
Anal kesede zincirleme bir reaksiyon şeklinde gelişen bu patolojik
durum genel olarak anal keselerde irritasyona bağlı kaşıntı ile başlar.
Zamanla sekresyonun koyulaşması ve dışarı çıkamayarak kese içerisinde
birikmesi nedeniyle kesede bir yangının şekillenmesi söz konusudur.
Yangının şekillenmesini takiben kesede biriken sekret, enfekte olur ve
kese apseleşebilir.
Enfeksiyonun şekillenmesine etken olan bakteriler ise Streptococcus,
Escheichia, Clostridium, Proteus ve Staphilococus türleridir.
Apsenin şekillendiği kronikleşmiş vakalarda uygun tedaviler yapılarak
kese boşaltılmaz ise fistül oluşumu gibi bir komplikasyonun
şekillenmesi de mümkündür.
Hastalığın belirtileri nelerdir?
Hastalığın klinik olarak gözlenebilen en karakteristik belirtisi köpek
oturuşu pozisyonunda yapılan kızak hareketidir. Bölgeyi yalayarak ve
sürekli yere sürerek kaşıntıyı gidermeye çalışırlar. Bu sürtmeler
esnasında kese boşalırsa rahatlama olur. Boşalan içerik kötü kokuludur.
Eğer kese boşalmaz ise kaşıntı, irritasyon, kızarıklık, ağrı ve
yangının derecesinde artış olur.
Enfeksiyon şekillenen durumlarda ise bölgede kaşıntı ve kızarıklık
yanında belirgin bir ---sıs---kinlikte görülebilir. Enfeksiyonun çok
şiddetli olduğu durumlarda ağrı, beden ısısında artış ve keyifsizlikte
görülebilen belirtilerdir.
Ayrıca defekasyon sırasında ıkınma ve ağrı belirtileri görülebilir.
Keselerin aşırı dolgunluğu ve ağrının şiddetli olması nedeniyle
defekasyondan sakınırlar ve buna bağlı olarak konstipasyon
şekillenebilir.
Apsenin şekillendiği durumlarda ise görülebilecek belirtiler daha
farklı olur. Bölgede dikkat çekici bir ---sıs---kinlik, ağrı,
defekasyon sırasında ıkınma, konstipasyon daha şiddetlidir. Apseleşen
keseler açılarak uygun apse tedavisinin uygulanmadığı durumlarda anal
keseler kendiliğinden patlayabilir. Ayrıca kesenin fistülleşerek,
açılması ve sürekli bir akıntı durumu da söz konusu olabilir.
Teşhisi klinik belirtilerle kolayca yapılabilen anal kese yangılarında
enfeksiyonun varlığının tespit edilebilmesi için laboratuvar
bulgularına ihtiyaç duyulur.
Tedavisinde kesenin boşaltılarak temizlenmesi ve uygun medikal
uygulamalarla başarı sağlanır. Ancak enfekte, apseleşmiş ve sürekli
nükslerin şekillendiği kronik durumlarda kesenin operatif olarak
çıkarılması kesin çözüm sağlar.
Sonuç ;
Tedavisi kolay olan bu rahatsızlığın tespit edilmesi halinde dikkat
edilmesi gereken en önemli konu nükslerdir. Tam bir iyileşme
sağladıktan sonra dahi devam eden anal kese sekresyonu ve giderilemeyen
oluşum faktörleri (kanalın darlığı, sekresyonun kıvamının yoğun oluşu
gibi) nedeniyle nüksler hemen hemen kaçınılmazdır. Bu nedenle de
düzenli olarak veteriner hekim tarafından kesenin kontrolünün yapılması
ve dolgun keselerin boşaltılması gerekir.
